تدوین «فلسفه تربیتی اجتماع» متناسب با فرهنگ اسلامی و ایرانی: پیش نیاز تحول اساسی در نظام های تربیتی مدرن

با گسترش تربیت مدرن در عصر حاضر، ارتباط فرآیند تربیت با عناصر فرهنگ بومی دشوارتر گشته است و با تأکید بر این ارتباط، «چالش ناهماهنگی نظام تربیتی مدرن با فرهنگ بومی جوامع» بیشتر رخ می نماید. یکی از عوامل این چالش، وجود ناسازگاری بین فلسفه تربیتی مدرن با فرهنگ بومی است. لذا به نظر می رسد برای مواجهه با این چالش ، باید «فلسفه تربیتی اجتماع» را با تکیه بر عناصر اسلامی و ایرانی فرهنگ بومی تدوین کنیم تا با التزام به آن، نهادهای تربیتی مدرن - نظیر دانشگاه ها و مدارس - با فرهنگ بومی جامعه اسلامی ، هماهنگ شوند. البته تدوین این چهارچوب نظری ، تنها در صورتی برای مواجهه با چالش فوق، موثرخواهد بود که: 1. بر مبانی فکری و نظام ارزشی مقبول جامعه اسلامی تکیه نماید. 2. با مشارکت فکری فرهیختگان و فیلسوفان تربیتی جامعه تدوین گردد. 3. نسبت به فلسفه تربیتیِ شخصیِ آحاد مربیان، انعطاف پذیر باشد. 4. مقتضیات فرهنگی و چالش های جریان تربیت در جامعه اسلامی را مدنظر قرار دهد. 5. سیاست گذاران و مدیران ارشد نهادهای تربیتی نسبت به مفاد آن توافق نمایند. 6. عموم کارگزاران تربیت، آن را پذیرفته و نسبت به آن التزام عملی داشته باشند و 7. فلسفه تربیتی نهادهای تربیتی مدرن با توجه به آن بازسازی شود. این مقاله پس از تبیین ضرورت تدوین این چهارچوب نظری کلان، خصوصیات «فلسفه تربیت در جمهوری اسلامی ایران» را تبیین می کند و التزام به آن را پیش نیاز تحول اساسی در نهادهای تربیتی مدرن جامعه اسلامی ما می داند.